කණාමැදිරියෙක්මි.... ඔබ අලු මඳ යැයි හැඟවූ....
කුමුදුනියේ...... සියුමැලියේ........මඳ පවනේ තාලෙට නැලවුනේ
නුඹෙ වරුණයි මුලු විල් තෙරේ
නුඹෙ ගුණමයි මුව මුව දස අතේ
සඳ පෑයූවේ නුඹටම යයි සිතනු එපා
තරු මල් පිරිවර සමඟේ වැජඹෙනු දකිනු නියා
තරුපති බව නොදනුව නොසිතමි මන්දා
වළාකුලින් සඳ අවහිර කරනු කියා
තරහින් ඔහු දෙස බලනු එපා .....
බිඟු ගැයුවේ නුඹටම යයි සිතනු එපා
නුඹ රොන් ගන්නට ආ බිඟු පලවා හරිමු කියා
මඳ පවනත් හෙමිහිට හැමු හින්දා
විල් දිය රැළි නගමින සෙලවු හින්දා
ඔවුනට සැර දෙස තබනු එපා... සොනාර
