කනාටු පොල් ගස
ගම් මැද තැන්නේ පැතිරුණු ලන්දේ
අපා දෙපා බහුපා සතගේ
වාදන ගායන නැත අද පෙර සේ
තනිකම පමනයි අද එහි ඇත්තේ
පොළවේ රතු පස පිස දමමින්නේ
වාසුළි මවමින් රඟ දෙන්නේ
ගිනියම් ලේ රතු චන්ඩ මාරුතේ
කෙලෙසද නුඹ මේ අඩුව මකන්නේ
වන මැද දෑත් විදා දසතේ
තම දරු කැල රකිනුව විලසේ
පැතිරුණු අතු පතරින් යුතු ගොරකේ
නැත අද නුඹ මේ මිහි මඬලේ
යකඩ දසන් නියවා ගත් මුවිනේ
කා දැමීය මුලු දෑ එසැනේ
බද්දක මහිමෙන් මායිම අයිනේ
කනාටු පොල් ගස ඉතිරි වුනේ
සොනාර
